Zamieszkały w Republice Federalnej Niemiec Herbert Hubka stwierdził w jednym z programów telewizyjnych, że starym kluczem można otworzyć jedynie stare drzwi, a po 1990 r. nastąpiły w Europie nowe czasy kiedy to Polska powinna dać z siebie coś co będzie jej wyróżnikiem na kontynencie. Tym wyróżnikiem jest niewątpliwie podjęcie dyskusji czym jest regionalizm wielkopolski, choć szkoda, że tak późno!. W poprzednim socjalistycznym systemie nie mówiło się przecież o Podhalańczykach, czy Kaszubach w kontekście ich języka (co najwyżej dziwnie podkreślano słowo dialekt). Także nie mówiło się o Polakach, którzy w 1945 r. musieli opuścić rodzinne strony Mazur, kiedy to niemile widziane były słowa Prusy Wschodnie. Przykładem tutaj niech będzie postać ks. kardynała Sterzinskiego, który przez wiele lat był arcybiskupem w Berlinie, który z różnych względów nie mógł nagłaśniać gdzie leżała jego mała ojczyzna. Także przez wiele lat w PRL-u nikt nie podkreślał, że w ramach regionalnej kultury zapisały się małe grupy religijne jak Baptyści w Prusach Wschodnich, czy Stanowczy Chrześcijanie w ziemi cieszyńskiej. Podjęcie dyskusji na temat czym jest regionalizm wielkopolski jest dopiero początkiem drogi, choć pojęcie małej ojczyzny w kontekście powiatu w Wielkopolsce zostało już w pewnym sensie zakorzenione. Niech przykład Bawarii, z jej piwnym Oktoberfest, z jej dialektem, z którego wynika, że powinno się mówić Deitschland a nie Deutschland, Dezemba a nie Dezember niech będzie dla Wielkopolan pewnym przykładem. W końcu Jaenner, czy Faenner dla Austriaków może być tym samym co dla Niemców Januar i Februar. W Austrii i Bawarii Gruss Gott jest czymś oczywistym, co dla Niemców oznacza Guten Tag. A czym mogliby się pochwalić dzisiaj Wielkopolanie? - oto jest pytanie!